....από μια Πρωτομαγιά των περασμένων χρόνων!
της Μαρίας Στρίγκου Σ’ εκείνα τα χρόνια, που όλοι συνηθίσαμε να τα ονομαζουμε παλιά, Πρωτομαγιά σήμαινε να ξεχυθείς στο ρέμα με τις κίτρινες μαργαρίτες. Να κόψεις όσες περισσότερες μπορείς. Κι ύστερα, με κόκκινο σπάγκο να τις δέσεις μαζί με τριαντάφυλλα και φούλι απ’ τον κήπο. Να στεφανώσεις το μήνα τον καλό, τον ερωτιάρη. Και το πρωί να πιεις γάλα με μέλι, γιατί είναι βαριά τα πάθια της αγάπης και θέλει δύναμη για ν α τ’ αντέξεις. Ήμασταν παιδιά. Κανείς δε μας μίλαγε τότε για απεργίες. Κι ύστερα ξεκινούσαμε με τα πόδια. Για το Πυργί ή την Κράτηγο. Κι άλλοι, όσοι είχαν μεταφορικό μέσο, τραβούσανε για τη Θερμή ή τα Μιστεγνά. Κεφτεδάκια στο τάπερ, γιαπρακάκια της μιας μπουκιάς, ούζο και κανένα σαλατικό. Ο Μάης ακολουθούσε το Πάσχα συνήθως, δεν προέτρεχε σαν σήμερα κι οι προνοητικοί κερνούσαν τσουρέκι – ότι είχε απομείνει – και κανένα κόκκινο αυγό. Ήμασταν παιδιά. Κανείς δε μας μίλαγε τότε για απεργίες. Η πρώτη του μήνα είχε ανεπίσημα μετονομασθεί σε ημέρα της κ